بهبود خدمات آب و فاضلاب

مسئله آب یک چالش جهانی در قرن بیست و یکم است، چه از لحاظ مدیریت منابع آبی و دسترسی به آب آشامیدنی و چه از لحاظ مدیریت فاضلاب در سراسر دنیا. در سال 2000 سازمان ملل متحد دسترسی به آب آشامیدنی را به عنوان یک حق الزامی برای انسان تلقی کرد. بعد از دو نشست جهانی با موضوع آب (مارس 2003 در کیوتو و مارس 2006 در مکزیک) این مجمع بین المللی به ارتقای اداره خدمات آب آشامیدنی و فاضلاب اقدام نمود. قدم اول در این راه ایجاد پتانسیل لازم در دولت ها بود.

تدوین استانداردایزو 24510

فرآیند تهیه استاندارد در کمیته فنی ایزو (ISO/TC 224 امور خدماتی مربوط به سیستم های تامین آب آشامیدنی و سیستم فاضلاب – معیار کیفیت و شاخص های عملکردی) در سال 2002 آغاز گردید. این کمیته با چالش مهمی مواجه شد: تهیه یک استاندارد ایزو در رابطه با خدمات آب که برای کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه و چه در روستاها یا شهرها قابل استفاده باشد، و بدون در نظر داشتن این موضوع که تاسیسات آبرسانی توسط بخش خصوصی یا دولتی اداره شود.
هدف تهیه ابزاری کاربردی برای سنجش و ارتقای خدمات و ارائه راهنمایی درباره مدیریت تاسیسات آبرسانی بود، این هدف هم به نفع مصرف کننده بود و هم در جهت حفاظت از محیط زیست.
چیزی حدود 35 کشور و هشت سازمان بین المللی به رهبری عضور فرانسوی سازمان ایزو در تهیه این استاندارد ها دخیل بودند.
در ماه دسامبر سال 2007 سه استاندارد ایزو درباره خدمات آب به دو زبان انگلیسی و فرانسه منتشر گردید. این سه استاندارد بسیار به یکدیگر مرتب هستند و به عنوان مجموعه ابزاری منسجم مکمل هم هستند.
ایزو 24510 (امور مربوط به خدمات آب آشامیدنی و فاضلاب – خط مشی هایی برای ارزیابی و ارتقای خدمات برای مصرف کنندگان) یک استاندارد خدماتی محور است که موضوعات زیر را تحت پوشش قرار می دهد:
توضیحی مختصر درباره اجزای خدمات مرتبط با مصرف کنندگان؛
اهداف اصلی خدمات، با توجه به انتظار و نیاز مصرف کننده؛
خط مشی هایی برای جلب رضایت نیاز ها و انتظارات مصرف کننده؛
تهیه معیار سنجش خدمات براساس خط مشی های تعیین شده؛
مثال هایی از شاخص ها در ارتباط با سنجش نحوه عملکرد؛
ایزو 24511 (امور مربوط به خدمات آب آشامیدنی و فاضلاب – دستوالعمل هایی برای مدیریت تاسیسات فاضلاب و برای ارزیابی خدمات فاضلاب) و ایزو 245122 (امور مربوط به خدمات آب آشامیدنی و فاضلاب – دستور العمل هایی برای تاسیسات آب آشامیدنی و برای سنجش خدمات آب آشامیدنی) هر دو استانداردهای مدیریتی هستند و مباحث زیر را تحت پوشش خود قرار می دهند:
شرحی مختصر درباره اجزای فیزیکی/زیرساختی و مدیریتی/نهادی تاسیسات آبی؛
تعیین اهداف اصلی برای تاسیسات آبرسانی، که بطور جهانی قابل استفاده و مناسب است؛
دستورالعمل هایی برای مدیریت تاسیسات آبرسانی؛
دستورالعمل هایی برای ارزیابی خدمات آبرسانی با استفاده از معیارهای سنجشی مرتبط با اهداف، و شاخص های عملکردی مرتبط با آن؛
این استانداردها اصیل و مفید هستند که رویکردی تلفیقی ارائه می نمایند (این استانداردها بسیار با ایزو 9000 و ایزو 140000 مرتبط هستند).